De aannemer is begonnen met de realisatie van ons stekkie.



Ongeveer een maand na onze thuiskomst krijgen we de via de mail de vraag voorgelegd "Of we ook al tegels hebben uitgezocht, want de aannemer verwacht dat hij die begin december al nodig heeft". Dat er zo snel of hard gewerkt zou gaan worden hadden wij totaal niet voorzien.

Voor het uitzoeken van tegels hadden wij tijdens ons verblijf geen tijd meer gehad. Dat zou tot gevolg hebben dat alle, inmiddels gekochte, sanitaire spullen niet opgehangen konden worden en dat zou de opbouw flink stagneren en ook wel jammer zijn.
Omdat we inmiddels ook de internetsite van de Praktiker hadden gevonden besloten we daar maar eens te gaan zoeken, in de hoop iets passend te kunnen vinden voor de badkamer en de wc. En het valt niet mee, als je de taal nog niet goed kent. Maar  het is gelukt. Een tegel voor de vloer en en één voor de wand van de badkamer. We namen de mogelijke kleur afwijking maar voor lief.
De tegels voor de keuken en de gang zouden we zeker niet ongezien gaan uitkiezen en die moesten dus maar wachten tot voorjaar.



Maar zo eenvoudig was het niet. Nadat we onze keuze per mail naar Con en Andrea in Merenye hadden gezonden kregen we een mailtje terug met de opmerking: "Op de vloer moeten toch slipvrije tegels liggen"?  Ja, natuurlijk. Daar hadden wij op de website niets over gevonden en ook niet of de tegels mat of glanzend waren. Nu beheersen wij de taal eigenlijk helemaal niet. Alleen met behulp van een vertaalsite kunnen we e.e.a. op het Hongaarse internet vinden. We hadden dus een probleem. Onze vrije dagen zijn op en even op-en-neer naar Kisdobsza is nog al wat. Dus restte ons niets anders dan te wachten tot maart of april en dit weer naar Merenye gemaild. Tot onze verbazing kregen wij een berichtje terug met de vermelding Ik ga volgende week wel even voor jullie bij de Praktiker kijken. Dus even afwachten maar. We houden de moed erin.

Dat László inmiddels begonnen was, is d.m.v. enkele foto's via zijn telefoon aangetoond.

Om te beginnen met een flinke puinhoop voor de deur. Er moest binnen nog een hele muur in de woonkamer verwijderd worden

Achter de keuken en naast de woonkamer bevond zich nog een koude kamer al provisiekast. Deze is niet meer nodig en nu krijgen we een ruimere woonkamer.

 

 

Ook zijn op verschillende plaatsen in het hele huis de toekomstige schakelaars en stopcontacten al zichtbaar.
Waar de muur gestaan heeft is nog duidelijk te zien.

Zo ook de oude toegang naar de koude kamer en de uitsparing die er was voor de oude tegelkachel, die helaas onherstelbaar kapot was.

 

Vanuit de keuken ziet het er nu zo uit.

 

 

Ook elders in het huis zijn duidelijk de veranderingen zichtbaar.






In de toekomstige logeerkamer is de tussendeur naar onze eigen slaapkamer dichtgemetseld en het reeds aangebrachte speciale stucwerk tegen het optrekkende vocht is hier ook duidelijk zichtbaar.

In het hele huis zal tot 1 meter hoog zo'n laag worden aangebracht. We hebben er bij te horen gekregen dar het voor 20 jaar gegarandeerd wordt dus het zal dan wel goed moeten zijn.



Ook de opening naar onze slaapkamer is in de muur aangebracht en de schoorsteen reeds gerepareerd.


In de gang is inmiddels ook het speciale stucwerk aangebracht die optrekkend vocht moet gaan weren.



Een meevaller is dat er bij het afbreken van de eerder genoemde grote muur, veel hele stenen zijn vrij gekomen. In het oude metselwerk is nauwelijks cement gebruikt en de specie laat dus heel makkelijk los.

 

Verder op in het huis laten de aangevangen werkzaamheden hun sporen na.
Zoals hier in het toekomstige stookhok, waard o.a. de cv kachel geplaatst gaat worden.
 

Voor de timmerman is een heel raamwerk, inclusief omlijsting, uitgebroken. Het moet gaan dienen als voorbeeld voor de 13 nieuwe die gemaakt gaan worden.

Ook verderop op ons landgoed zijn de sporen van de aanwezigheid van de aannemer met zijn personeel zichtbaar.

 

 

 

 

Het opbouwen kan nu beginnen.

Eindelijk was het dan 13 september. Onze camper volgeladen met het nodige gereedschap om onze stripklus op ons stekkie af te gaan maken. Er moet nog in een kamer, keuken en in de gang stucwerk afgebikt worden. In de keuken moet ook het oude plafond nog verwijderd worden. Er liggen nog 2 houten vloeren die rot zijn en een gebroken tegelvloer die er uit moeten. We hopen maar dat er wederom geen bijzonderheden te voorschijn komen.
Om 23.30 uur kwamen we op de 14e aan en werden gelijk hartelijk verwelkomt door Jenő.
Onze eerste directe constatering, bij het oprijden van ons stekkie,was dat er netjes gemaaid was. De volgende morgen bleek dat slechts een heel klein deel bij het huis was bijgehouden, verderop was er niets gedaan. Via de mail hadden wij al van Eszter vernomen dat de hulp die wij ingeschakeld hadden, maar 1 keer, in plaats van 5 keer gemaaid had. Dit overkomt ons dan ook maar één keer dachten we maar.
We hoopten nog dat er in de direct opvolgende dagen nog iemand zou komen om het maaiwerk af te maken, maar ook dat bleek valse hoop. Daarom de sleutels van het hek maar opgehaald en zullen we opzoek moeten naar iemand anders die voor ons wil maaien tijdens onze afwezigheid.
Om weer bewegingsruimte in de camper te krijgen, deze eerst maar uitgeruimd.
Zoals gepland stonden Con en Andrea met de aannemer László, de loodgieter, de man van de elektra en een timmerman voor ons.
De loodgieter bleek weinig tijd te hebben en met een spoedklus bezig te zijn. Daarom werden zijn werkzaamheden het eerst besproken. Omdat de loodgieter geen voorbeelden kon tonen van de sanitaire voorzieningen besloten wij dat we zelf naar het Pratiker áruhás zouden gaan om deze uit te zoeken en aan te schaffen, waarna hij het dan bij ons weer zou komen ophalen tot het moment van plaatsing.
Met de elektra waren we ook snel klaar, omdat Rob in Deventer al een plattegrond had getekend waarop de benodigde aansluitingen en schakelaars met stopcontacten waren aangegeven.
Vervolgens kwam de timmerman aan de beurt. Hij moest van het woongedeelte bijna alle ramen , deuren en kozijn gaan herstellen of vervangen, maar het moest wel in stijl blijven. Alle met panelen en richeltjes en randjes zoals die er nu ook waren. Dat bleek niet mogelijk. Een teleurstelling bij ons alom. We wilde geen moderne of vlakken deuren en kiep- draairamen. Dus moest er gezocht worden naar een vakman die dat wel zou kunnen. Daar komt bij dat we in het voorjaar van de burgemeester te horen hadden gekregen dat we niet zonder toestemming iets aan de buitenkant van de woning mochten veranderen. Dat was voor ons geen enkel probleem, omdat wij dat juist zelf ook nastreven.
Gelukkig voor ons bleek dat, nadat de László mogelijk met zijn timmerfamilie (neef of zo) gesproken had, dat het allemaal wel kon met panelen en zo. Hiervan wilde wij dan wel een afbeelding zien voordat we akkoord zouden gaan met deze plotselinge ommezwaai. Andrea stelde ons gerust dat het precies zoals het oude zou worden nagemaakt. Met deze toezegging konden wij wel tevreden zijn. Voor de zekerheid hebben we alle deuren en ramen met panelen maar op de gevoelige plaat gezet. Hier enkele

voordeuren en de deuren van de toekomstige logeerkamer.  Dat vervanging noodzakelijk is behoeft geen twijfel! 

Alle ramen en deuren bestaan uit een binnen en een buiten exemplaar met daar tussen panelen.

Tenslotte László de aannemer.
Met hem werden nog een paar correcties over het gerenoveerde dak besproken. Tijdens de komende werkzaamheden word dit gelijk mee genomen. We zitten nu samen op een lijn wat de renovatie betreft, het moet niet alleen goed en afdoende zijn, maar ook passend in de sfeer van de oude boerderij. We hebben er vertrouwen in dat het goed gaat komen. Vooral omdat de aannemer duidelijk kenbaar maakte door met ons mee te denken over oplossingen.

Vanuit Deventer hadden wij een aantal planten en stekken meegebracht die we zo snel mogelijk een tijdelijk plaatsje in de Hongaarse grond wide geven. Maar dat viel niet mee. Door de droogte was de grond keihard. Dus op naar het tuincentrum voor passend gereedschap. Omdat we van plan zijn om zelf brandhout van Acacia te gaan kweken hebben we gelijk maar even geïnformeerd naar deze boompjes. Ze bleken er niet te zijn, maar ze zouden ze bestellen. We hebben er gelijk maar 4 (2 witte en 2 paarse) besteld. De woensdag een week later zouden ze er zijn. Maar dat bleek niet het geval. Op de dag dat we ze wilde ophalen vernamen we dat ze misschien vrijdag of anders de woensdag daarop er zouden zijn. De woensdag voor ons vertrek naar huis bleken er nog geen te zijn en we zien wel hoe de voorraad is als we in het voorjaar er weer zullen zijn.

De Lavetera die we in dit voorjaar hadden geplant, had zich goed en diep in de Hongaarse grond genesteld en voelt zich er prima thuis en bloeide uitbundig.
De plant heeft er al eerder plezier van dan wij! Wij moeten nog even wachten met nestelen.

Nadat we we ons tijdelijk terras hadden geïnstalleerd konden we aan het werk in huis beginnen.





Ons bedoeïnen bouwsel tegen de volle zon.



Eerst maar de wanden van de gang verder kaal gemaakt. Hier werden ook sporen uit het verleden zichtbaar en helaas ook een mogelijk rotte plafondbalk die door een lekkage in het dak de hoeveelheid water niet heeft kunnen verdragen.

Vervolgens wilde we het plafond in de keuken verwijderen. Maar hier stonden de delen nog van de oude keuken die we tijdelijk gebruiken voor onze uitgebreide persoonlijke wasbeurten. Die moesten een nieuw, tijdelijk plaatsje krijgen en dat vonden we ook, in de oude stal.

Ook vonden we nog een oud stuk zeil of hoe het ook anders mag heten, waarmee we de stalvloer enigszins beloopbaar konden maken voor onze blote voeten.
En zie onze nieuwe tijdelijke badkamer was een feit. Met een emmer schoonwater, wat zeep of shampo en een washandje kom je een heel eind.

Ook in de keuken werden we geconfronteerd met de gevolgen van een lekkage in het verleden. Op de zoldervloer ligt een leemlaag op de planken ter isolatie. De zolder is in het verleden ook gebruikt om haver op te slaan. Doordat het lekwater niet direct door de leemlaag werd opgenomen ging het stromen naar de laagste punten op de vloer en nam ook het haverkaf mee. En dat kaf bleek in een dikke laag op het plafond te zijn blijven liggen. Je kunt je wel voorstellen wat de gevolgen waren toen een plafondplaat 1.50 x 2.50 m. losliet van de balklaag. Juist. Een gigantische wolk van stof en kaf was het gevolg. Toen de platen er uiteindelijk af waren werden we met de volgende tegenslag geconfronteerd. Ook hier was waarschijnlijk lekkage de oorzaak dat balken gedeeltelijk waren vervangen.

Daar kunnen wij niet mee volstaan, omdat het er gewoon niet uitziet De vervangen balken hebben een andere afmeting dan de overige doorlopende balken.
We willen namelijk de balken in het zicht houden. Alle balken worden namelijk geschuurd en van blanke bootlak voorzien en tussen de balken worden gipsplaten aangebracht om het dwarrelende stof tegen te houden.

Omdat Rob last van zijn rug heeft doet Antoinette het schepwerk van het puin in de kruiwagen die Rob dan weer leegt. Om elkaar niet voor de voeten te lopen gaan we van kamer naar kamer en soms weer terug.
Nu dus naar de toekomstige slaapkamer om daar de muren af te gaan bikken. Ook hier werden de sporen uit het verleden zichtbaar en deze sluiten aan bij die van de eerder genoemde sporen in de gang. Mogelijk was er ooit een oven in de kamer geweest die later weer verwijderd was.
Nadat alle muren kaal waren weer terug naar de keuken, waar Antoinette inmiddels alle kaf en stof had geruimd, om daar alle stucwerk van de muren te verwijderen. We waren er inmiddels aan gewend dat er onder het stucwerk veel historische kenmerken verborgen waren. Zo ook in de keuken, waar we even de indruk kregen dat er brand geweest moest zijn, gezien het grote zwarte vlak dat we tegen kwamen en langzaam steeds groter werd. Maar ook hier werd duidelijk dat er in het begin Anno 1900 op een heel primitieve manier gekookt en gestookt moet zijn en dat de schoorsteen ook al op verschillende plaatsen had gestaan. Het deed ons denken aan gemetselde keukens die we tijdens een van onze reizen in Ostia Antica en Herculaneum (It.) hadden gezien.

De huidige schoorsteen zag er ook al niet uit. We vermoeden zelfs dat deze opnieuw opgebouwd zal moeten worden, maar dat bleek bij nader inzien niet nodig. Wel moest er een goede constructieve verbinding komen met de muur waar deze los tegen aan was gebouwd.

Nadat ook hier de muren ontdaan waren van hun oude jasje begonnen we met het verwijderen van de houten vloeren in het huis. Nadat de eerste planken verwijderd waren zagen we dat de balken gewoon rechtstreeks in de bodem van leem waren gelegd en dat daar de vloer op getimmerd was. Dat alles rot was, was geen verrassing meer toen we dat gezien hadden. De balken die we er uithaalden bleken letterlijk half tot geheel doorgerot te zijn. Makkelijk bij het verwijderen zou je denken. Dat viel tegen. Ten eerste de lengte van ongeveer 4,5 meter en dan het vocht nog wat in de balken was opgeslagen. De oplossing was de kettingzaag en een liefhebber zoeken, die de balken als brandhout wilde hebben. Die was snel gevonden en zo werden de balken en de resterende planken ook nog voor ons het huis uitgedragen.

 We kunnen nu eindelijk tijdens een flinke regenbui binnen in onze eigen overdekte privé zandbak gaan spelen.

Nadat deze klus geklaard was reste ons nog de tegelvloer in de gang. Ook deze bleek rechtstreeks op de leemlaag te liggen. Jammer genoeg was er wel iets met het leem gedaan waardoor het extra verhard was en de tegels er bijna allemaal kapot uitkwamen. Als we er genoeg overhouden en ze redelijke schoon te maken zijn, willen we ze gaan gebruiken in onze keuken om er een houtkachel of fornuis op te zetten.

Zo iets bijvoorbeeld.

Tussen de hak- en breek werkzaamheden door hebben we ook nog aandacht besteed aan het buiten gebeuren met maaien en snoeien van ons toekomstige privépark en de katten van onze buurvrouw Franceszká. 

In Hongarije heeft men de katten niet als huisdier zoals wij. Ze zijn er om muizen te vangen als als ze dat niet goed doen of beheersen hebben ze niets of heel weinig te eten en daar wisten wij wel een oplossing voor.

Voor de katten een bijkomstigheid die mooi meegenomen is dat er bij de Tesco een aanbieding van kattenvoer was en dus hebben we de katten daar maar mee verwend.

Hier zijn ze alle vier. We hebben ze ook allemaal een naam kunnen geven.

Te weten: Lapje, Witje, Zwartje en de Rooie.

Dat er wat te halen viel hadden ze snel door, s'morgens zaten ze ons al op te wachten en kregen wij een miauwconcert ten gehore.
Dat in drie weken het gedrag van de beestjes zich snel aanpaste bleek uit het feit dat de schuwheid snel plaats maakte voor het toestaan om geaaid te worden en een enkeling lied zich zelfs optillen. Uiteindelijk was het de gehaaiste Zwartje, die er voor koos om ook te gaan bedelen.

Jammer dat ze het na ons vertrek weer helemaal zelf moeten doen, maar ze hebben zeker een kleine reserve opgebouwd. Om de overgang van de smulpartijen niet al te groot te laten zijn hebben we nog een grote bak met kattebrokken achter gelaten die ze wel zullen vinden in de oude hooischuur.

Tussen het woeker gras bij het huis hebben we ook een aantal druivenstruiken gevonden die we willen proberen te behouden. Enkele zijn inmiddels uitgegraven en hebben een nieuw plekje gekregen achter de hooischuur.

 Nu maar hopen dat de aanplant voldoende water krijgt en aan wil slaan.

 

De Voordeuren

Alle deuren en ramen in de buitengevel bestaan uit een binnen en buiten exemplaar.

En nu is het aan de timmerman om van de oude bovenstaande voorbeelden weer nieuwe maar wel zo authentiek mogelijke exemplaren te maken

De oude "toilet" of poepdoos wilde we eigenlijk uit nostalgie bewaren. Maar toen we het dak, ter voorkoming van verder verval, wilde herstellen, zagen we pas echt goed hoe het er mee gesteld was. We hebben nu besloten het te zullen slopen en voorlopig maar te laten voor wat het is en onze aandacht aan haalbare zaken te besteden. Het blijkt nog net niet vanzelf om te vallen en alle dragende delen van het dak zijn ook al verrot.

Inmiddels naderde het einde van ons verblijf en lonken de werkzaamheden in Nederland weer naar ons.

De berg puin was langzaam maar zeker uitgegroeid tot een héééle grote en die laten we maar achter als we naar huis gaan.

Tot slot een panoramisch vergezicht van het einde van ons landgoed tot ons huis.

We zijn nu al benieuwd naar wat ons in het voorjaar te wachten staat. Wat het gras betreft maar ook de veranderingen in het huis.

Verder met de voorbereiding van de verbouwing

Op 13 september is het gelukkig weer zo ver.
We zullen zoals gebruikelijk rond 17.00 uur vertrekken.
Rob heeft zolang niet kunnen wachten en was daarom bijna direct na de terugkeer van onze vorige reis naar ons stekkie gelijk al begonnen met het reisklaar maken van onze camper voor de volgende rit.  Zelfs het schrijven van dit stukje geeft al het gevoel een beetje dichter bij het moment van vertrek te komen.
We hebben nu helaas nog 3 weken te wachten voor het zo ver is.
Als we de teksten van andere landgenoten met een huis in Hongarije hebben gelezen, reageert Antoinette met "Ik wil er nu óók weer heen". Maar helaas gaat dat voorlopig nog even niet.
In elk geval is de 1e afspraak voor een verbouwingsoverleg met onze Hongaarse aannemer al gepland voor zaterdag de 15e.
We zijn heel benieuwt hoe we het terrein aan zullen treffen. We hebben immers een van de buren bereid gevonden om het 'gras' of wat daar nog meer groeien wil kort te houden, opdat we niet weer opnieuw hoeven te beginnen met het 'schoonmaken' van het terrein.

Weer terug op ons toekomstige stekkie

Wat kan wachten lang duren als je een grote wens wilt realiseren.

Donderdag 14 juni 2012 om ongeveer 16.00 uur was het dan zover. We waren vertrokken met een overvolle camper voor ruim 3 weken.
Ergens in Duitsland overnacht op een parkeerplaats. De volgende dag om half 12 in de nacht kwamen we aan.
Omdat we wisten dat  het gras en onkruid ongeveer een meter hoog zou staan hebben we de camper voor onze oprit geparkeerd en zijn na een lekker meegebracht wijntje gaan slapen.

De volgende morgen bij onze sleutelbeheerder onze bosmaaier gehaald en een weg gebaand om een plekje voor de camper met zitje voor ons vrij te maken.

Nadat we dit voor elkaar hadden konden we met eigen ogen de resultaten van het gerenoveerde dak aanschouwen.

Ons paleis in wording.

Het ziet er met de glimmende dakgoten en regenpijpen al een stuk minder als bouwval uit.
Er bleek toch nog een dromedaris onder nok aan het einde te zitten. De aannemer heeft toe gezegd een oplossing te gaan zoeken. We hopen dat het daarna geen kameel zal worden.

Een plaatje vergeleken bij wat het was.

Rond 11.00 uur zou Con en Andrea met de aannemer ons komen bezoeken om een voorlopige planning voor de verbouwing te maken.

Dit gaat onze badkamer met wc worden.
Trap verwijderen en uitgraven om een nieuwe vloer te maken.

 Dit wordt de binnentoegang tot onze kelder. Het is bijna niet voor te stellen.

We zijn we ongeveer 2 dagen bezig geweest om alle obstakels weg te maaien. Terwijl we dat vorig jaar ook al hadden gedaan. Dit zou ons niet nog eens overkomen en het moest anders.
Nadat het terrein een beetje opgeruimd was konden we ons op het werk in het huis gaan richten.
Met de aannemer hadden wij afgesproken dat wij het strippen van de boerderij zelf zouden uitvoeren. Alle elektrische leidingen hadden we bij ons laatste bezoek al grotendeels verwijderd. Nu kwam het voornamelijk neer op het verwijderen van het stucwerk en de nog aanwezige houten vloeren en de daaronder nog resterende balken.

Terwijl Rob aan het maaien was bleek Antoinette alvast begonnen te zijn met het afbikken van het stucwerk met de hand. De onderkant viel er bijna af door er naar te kijken en dat schoot dus lekker op, maar daarna begon het zwaardere werk. Rob kwam op het idee om de hamerboormachine eens bij te pakken en het resultaat mocht er zijn. In een mum van tijd was een hele muur kaal. Rob nam nu het hakwerk voor zijn rekening terwijl Antoinette het afgebikte puin in de kruiwagen schepte. Om de boormachine wat af te laten koelen kruïde Rob het puin het huis uit. Helaas voor de machine en voor ons bleek de afkoelingsperiode uit eindelijk te kort en na een brandluchtje geroken te hebben was er geen beweging meer in te krijgen. Een tegenvaller van het hoogste niveau. We hadden nog een paar weken voor de boeg en lieten het daar dan ook niet bij zitten.  Zonder machine was het verwijderen van de stuclaag geen doen.

Bij de Pratiker geprobeerd te huren, maar wat daar aangeboden werd was misschien wel heel goed om betonvloeren te slopen, maar niet om het stucwerk van de muur te verwijderen.

Gelukkig hadden we een Dongel in Hongarije gekocht en konden we op het internet zoeken naar een Metabo verkoopadres. Dit was relatief snel gevonden en de volgende dag wij naar Pécs met de hulp van onze Tomtom dachten wij. Het apparaat kende het adres niet. Dan maar op ons eigen inzicht vertrokken en met succes kwamen we een paar uur later een heleboel forinten lichter en een nieuwe machine rijker terug. Deze is beveiligd tegen oververhitting en dat kwam ons bij een buitentemperatuur van 35-37 graden in combinatie met de belasting van het apparaat wel zo goed van pas.
Zodra de zon in de vroege avond schaduwrijke plekken op ons verworven landgoed veroorzaakte, staakte het hakwerk en ging Rob met de bosmaaier aan de slag om het verwilderde landschap enigszins op te schonen.

De lavatera eenzaam in het midden. Het resultaat mocht er uiteindelijk wel zijn. In het midden achteraan op de foto tussen de bomen is het einde van ons half hectare grote landgoed zichtbaar.









Zo ook de als maar groeiende puinhoop bij de schuur van onze buurvrouw Franceszká.

Omdat wij in 2011 ook al een groot deel van ons toekomstige privé parkje hadden kaal gemaakt wilde wij voorkomen dat ons dat bij een volgend bezoek  nog eens zou overkomen. Het gaf zo'n gevoel van "We kunnen weer helemaal opnieuw beginnen" en daar hadden we geen zin in.
Met de hulp van Con en Andrea hebben we de zoon van onze overburen, voor een vergoeding, bereid gevonden om, na ons vertrek 2 maal per maand het maaiwerk voor zijn rekening te nemen.

Voor het werken in de bouw hadden we beiden een paar stevige nieuwe schoenen aangeschaft met stalen neuzen voor het fijnere werk.
Die Antoinette maar al te graag toonde.

Na ruim 3 weken hadden we een redelijk overzichtelijk landgoed en 2 grote kamers kaal gehakt enkele doorgangen open gemaakt voor de herindeling van de boerderij waarin we zoveel mogelijk authentieke elementen wilde bewaren. De zware houten balken en de panelen in en bij de deuren zijn goed zichtbaar.

Inmiddels hadden wij bezoek gehad van de aannemer met een paar installateurs voor de elektra en de riolering met cv. Hiervan hebben wij een voorlopige offerte gekregen van de te verwachte kosten.
Ook kregen wij bezoek van een timmerman die de paneeldeuren en ramen met glasroede zou gaan herstellen of vervangen. Wat ons hier aan kosten boven het hoofd hangt weten we nog niet, maar we hebben goede verwachtingen.
Voorlopig is en blijft het nog een onbewoonbare boerderij.

Nu zijn we helaas weer terug en roepen de dagelijkse verplichting weer om onze inzet.
Gelukkig hebben we in september nog een mogelijkheid om ons in ons toekomstige stekkie uit te leven en de overige ruimtes te ontdoen van stucwerk.
De aannemer gaat er een winterklus van maken en zal dus pas na ons 2e vertrek met zijn deel van de verbouwing gaan beginnen.

We kunnen de volgende stap gaan plannen.

Na wat lichamelijk tegenslag is het moment weer aangebroken om een verblijf in onze toekomstige woning te gaan plannen. Als er zich geen wijzigingen voordoen vertrekken wij op 14 juni.
Nu het dak hersteld is kunnen wij de voortgang van het project gaan plannen.
Het bouwwerk verkeerd nog in de staat van 1900, zoals het toen gebouwd is.

Wij hebben inmiddels geconstateerd dat de bestaande vloeren niet meer voldoen aan de minimale eisen van deze tijd. Ze moeten er daarom ook allemaal uit.
Voorts willen wij dat alle ruimtes binnendoor toegangkelijk moeten zijn en en moet er een keuken en een badkamer gepland worden. Hier kunnen we dan ook gelijk de nog te installeren riolering op afstemmen.
De buitenmuren moeten gecontroleerd worden mbt het optrekkend vocht en alle buiten ramen en deuren zullen mogelijk uiteraard in de oude stijl vervangen moeten worden.
Voorlopig al weer genoeg te doen.
En wij popelen om verder te gaan en dan duurt wachten lang.