Het opbouwen kan nu beginnen.

Eindelijk was het dan 13 september. Onze camper volgeladen met het nodige gereedschap om onze stripklus op ons stekkie af te gaan maken. Er moet nog in een kamer, keuken en in de gang stucwerk afgebikt worden. In de keuken moet ook het oude plafond nog verwijderd worden. Er liggen nog 2 houten vloeren die rot zijn en een gebroken tegelvloer die er uit moeten. We hopen maar dat er wederom geen bijzonderheden te voorschijn komen.
Om 23.30 uur kwamen we op de 14e aan en werden gelijk hartelijk verwelkomt door Jenő.
Onze eerste directe constatering, bij het oprijden van ons stekkie,was dat er netjes gemaaid was. De volgende morgen bleek dat slechts een heel klein deel bij het huis was bijgehouden, verderop was er niets gedaan. Via de mail hadden wij al van Eszter vernomen dat de hulp die wij ingeschakeld hadden, maar 1 keer, in plaats van 5 keer gemaaid had. Dit overkomt ons dan ook maar één keer dachten we maar.
We hoopten nog dat er in de direct opvolgende dagen nog iemand zou komen om het maaiwerk af te maken, maar ook dat bleek valse hoop. Daarom de sleutels van het hek maar opgehaald en zullen we opzoek moeten naar iemand anders die voor ons wil maaien tijdens onze afwezigheid.
Om weer bewegingsruimte in de camper te krijgen, deze eerst maar uitgeruimd.
Zoals gepland stonden Con en Andrea met de aannemer László, de loodgieter, de man van de elektra en een timmerman voor ons.
De loodgieter bleek weinig tijd te hebben en met een spoedklus bezig te zijn. Daarom werden zijn werkzaamheden het eerst besproken. Omdat de loodgieter geen voorbeelden kon tonen van de sanitaire voorzieningen besloten wij dat we zelf naar het Pratiker áruhás zouden gaan om deze uit te zoeken en aan te schaffen, waarna hij het dan bij ons weer zou komen ophalen tot het moment van plaatsing.
Met de elektra waren we ook snel klaar, omdat Rob in Deventer al een plattegrond had getekend waarop de benodigde aansluitingen en schakelaars met stopcontacten waren aangegeven.
Vervolgens kwam de timmerman aan de beurt. Hij moest van het woongedeelte bijna alle ramen , deuren en kozijn gaan herstellen of vervangen, maar het moest wel in stijl blijven. Alle met panelen en richeltjes en randjes zoals die er nu ook waren. Dat bleek niet mogelijk. Een teleurstelling bij ons alom. We wilde geen moderne of vlakken deuren en kiep- draairamen. Dus moest er gezocht worden naar een vakman die dat wel zou kunnen. Daar komt bij dat we in het voorjaar van de burgemeester te horen hadden gekregen dat we niet zonder toestemming iets aan de buitenkant van de woning mochten veranderen. Dat was voor ons geen enkel probleem, omdat wij dat juist zelf ook nastreven.
Gelukkig voor ons bleek dat, nadat de László mogelijk met zijn timmerfamilie (neef of zo) gesproken had, dat het allemaal wel kon met panelen en zo. Hiervan wilde wij dan wel een afbeelding zien voordat we akkoord zouden gaan met deze plotselinge ommezwaai. Andrea stelde ons gerust dat het precies zoals het oude zou worden nagemaakt. Met deze toezegging konden wij wel tevreden zijn. Voor de zekerheid hebben we alle deuren en ramen met panelen maar op de gevoelige plaat gezet. Hier enkele

voordeuren en de deuren van de toekomstige logeerkamer.  Dat vervanging noodzakelijk is behoeft geen twijfel! 

Alle ramen en deuren bestaan uit een binnen en een buiten exemplaar met daar tussen panelen.

Tenslotte László de aannemer.
Met hem werden nog een paar correcties over het gerenoveerde dak besproken. Tijdens de komende werkzaamheden word dit gelijk mee genomen. We zitten nu samen op een lijn wat de renovatie betreft, het moet niet alleen goed en afdoende zijn, maar ook passend in de sfeer van de oude boerderij. We hebben er vertrouwen in dat het goed gaat komen. Vooral omdat de aannemer duidelijk kenbaar maakte door met ons mee te denken over oplossingen.

Vanuit Deventer hadden wij een aantal planten en stekken meegebracht die we zo snel mogelijk een tijdelijk plaatsje in de Hongaarse grond wide geven. Maar dat viel niet mee. Door de droogte was de grond keihard. Dus op naar het tuincentrum voor passend gereedschap. Omdat we van plan zijn om zelf brandhout van Acacia te gaan kweken hebben we gelijk maar even geïnformeerd naar deze boompjes. Ze bleken er niet te zijn, maar ze zouden ze bestellen. We hebben er gelijk maar 4 (2 witte en 2 paarse) besteld. De woensdag een week later zouden ze er zijn. Maar dat bleek niet het geval. Op de dag dat we ze wilde ophalen vernamen we dat ze misschien vrijdag of anders de woensdag daarop er zouden zijn. De woensdag voor ons vertrek naar huis bleken er nog geen te zijn en we zien wel hoe de voorraad is als we in het voorjaar er weer zullen zijn.

De Lavetera die we in dit voorjaar hadden geplant, had zich goed en diep in de Hongaarse grond genesteld en voelt zich er prima thuis en bloeide uitbundig.
De plant heeft er al eerder plezier van dan wij! Wij moeten nog even wachten met nestelen.

Nadat we we ons tijdelijk terras hadden geïnstalleerd konden we aan het werk in huis beginnen.





Ons bedoeïnen bouwsel tegen de volle zon.



Eerst maar de wanden van de gang verder kaal gemaakt. Hier werden ook sporen uit het verleden zichtbaar en helaas ook een mogelijk rotte plafondbalk die door een lekkage in het dak de hoeveelheid water niet heeft kunnen verdragen.

Vervolgens wilde we het plafond in de keuken verwijderen. Maar hier stonden de delen nog van de oude keuken die we tijdelijk gebruiken voor onze uitgebreide persoonlijke wasbeurten. Die moesten een nieuw, tijdelijk plaatsje krijgen en dat vonden we ook, in de oude stal.

Ook vonden we nog een oud stuk zeil of hoe het ook anders mag heten, waarmee we de stalvloer enigszins beloopbaar konden maken voor onze blote voeten.
En zie onze nieuwe tijdelijke badkamer was een feit. Met een emmer schoonwater, wat zeep of shampo en een washandje kom je een heel eind.

Ook in de keuken werden we geconfronteerd met de gevolgen van een lekkage in het verleden. Op de zoldervloer ligt een leemlaag op de planken ter isolatie. De zolder is in het verleden ook gebruikt om haver op te slaan. Doordat het lekwater niet direct door de leemlaag werd opgenomen ging het stromen naar de laagste punten op de vloer en nam ook het haverkaf mee. En dat kaf bleek in een dikke laag op het plafond te zijn blijven liggen. Je kunt je wel voorstellen wat de gevolgen waren toen een plafondplaat 1.50 x 2.50 m. losliet van de balklaag. Juist. Een gigantische wolk van stof en kaf was het gevolg. Toen de platen er uiteindelijk af waren werden we met de volgende tegenslag geconfronteerd. Ook hier was waarschijnlijk lekkage de oorzaak dat balken gedeeltelijk waren vervangen.

Daar kunnen wij niet mee volstaan, omdat het er gewoon niet uitziet De vervangen balken hebben een andere afmeting dan de overige doorlopende balken.
We willen namelijk de balken in het zicht houden. Alle balken worden namelijk geschuurd en van blanke bootlak voorzien en tussen de balken worden gipsplaten aangebracht om het dwarrelende stof tegen te houden.

Omdat Rob last van zijn rug heeft doet Antoinette het schepwerk van het puin in de kruiwagen die Rob dan weer leegt. Om elkaar niet voor de voeten te lopen gaan we van kamer naar kamer en soms weer terug.
Nu dus naar de toekomstige slaapkamer om daar de muren af te gaan bikken. Ook hier werden de sporen uit het verleden zichtbaar en deze sluiten aan bij die van de eerder genoemde sporen in de gang. Mogelijk was er ooit een oven in de kamer geweest die later weer verwijderd was.
Nadat alle muren kaal waren weer terug naar de keuken, waar Antoinette inmiddels alle kaf en stof had geruimd, om daar alle stucwerk van de muren te verwijderen. We waren er inmiddels aan gewend dat er onder het stucwerk veel historische kenmerken verborgen waren. Zo ook in de keuken, waar we even de indruk kregen dat er brand geweest moest zijn, gezien het grote zwarte vlak dat we tegen kwamen en langzaam steeds groter werd. Maar ook hier werd duidelijk dat er in het begin Anno 1900 op een heel primitieve manier gekookt en gestookt moet zijn en dat de schoorsteen ook al op verschillende plaatsen had gestaan. Het deed ons denken aan gemetselde keukens die we tijdens een van onze reizen in Ostia Antica en Herculaneum (It.) hadden gezien.

De huidige schoorsteen zag er ook al niet uit. We vermoeden zelfs dat deze opnieuw opgebouwd zal moeten worden, maar dat bleek bij nader inzien niet nodig. Wel moest er een goede constructieve verbinding komen met de muur waar deze los tegen aan was gebouwd.

Nadat ook hier de muren ontdaan waren van hun oude jasje begonnen we met het verwijderen van de houten vloeren in het huis. Nadat de eerste planken verwijderd waren zagen we dat de balken gewoon rechtstreeks in de bodem van leem waren gelegd en dat daar de vloer op getimmerd was. Dat alles rot was, was geen verrassing meer toen we dat gezien hadden. De balken die we er uithaalden bleken letterlijk half tot geheel doorgerot te zijn. Makkelijk bij het verwijderen zou je denken. Dat viel tegen. Ten eerste de lengte van ongeveer 4,5 meter en dan het vocht nog wat in de balken was opgeslagen. De oplossing was de kettingzaag en een liefhebber zoeken, die de balken als brandhout wilde hebben. Die was snel gevonden en zo werden de balken en de resterende planken ook nog voor ons het huis uitgedragen.

 We kunnen nu eindelijk tijdens een flinke regenbui binnen in onze eigen overdekte privé zandbak gaan spelen.

Nadat deze klus geklaard was reste ons nog de tegelvloer in de gang. Ook deze bleek rechtstreeks op de leemlaag te liggen. Jammer genoeg was er wel iets met het leem gedaan waardoor het extra verhard was en de tegels er bijna allemaal kapot uitkwamen. Als we er genoeg overhouden en ze redelijke schoon te maken zijn, willen we ze gaan gebruiken in onze keuken om er een houtkachel of fornuis op te zetten.

Zo iets bijvoorbeeld.

Tussen de hak- en breek werkzaamheden door hebben we ook nog aandacht besteed aan het buiten gebeuren met maaien en snoeien van ons toekomstige privépark en de katten van onze buurvrouw Franceszká. 

In Hongarije heeft men de katten niet als huisdier zoals wij. Ze zijn er om muizen te vangen als als ze dat niet goed doen of beheersen hebben ze niets of heel weinig te eten en daar wisten wij wel een oplossing voor.

Voor de katten een bijkomstigheid die mooi meegenomen is dat er bij de Tesco een aanbieding van kattenvoer was en dus hebben we de katten daar maar mee verwend.

Hier zijn ze alle vier. We hebben ze ook allemaal een naam kunnen geven.

Te weten: Lapje, Witje, Zwartje en de Rooie.

Dat er wat te halen viel hadden ze snel door, s'morgens zaten ze ons al op te wachten en kregen wij een miauwconcert ten gehore.
Dat in drie weken het gedrag van de beestjes zich snel aanpaste bleek uit het feit dat de schuwheid snel plaats maakte voor het toestaan om geaaid te worden en een enkeling lied zich zelfs optillen. Uiteindelijk was het de gehaaiste Zwartje, die er voor koos om ook te gaan bedelen.

Jammer dat ze het na ons vertrek weer helemaal zelf moeten doen, maar ze hebben zeker een kleine reserve opgebouwd. Om de overgang van de smulpartijen niet al te groot te laten zijn hebben we nog een grote bak met kattebrokken achter gelaten die ze wel zullen vinden in de oude hooischuur.

Tussen het woeker gras bij het huis hebben we ook een aantal druivenstruiken gevonden die we willen proberen te behouden. Enkele zijn inmiddels uitgegraven en hebben een nieuw plekje gekregen achter de hooischuur.

 Nu maar hopen dat de aanplant voldoende water krijgt en aan wil slaan.

 

De Voordeuren

Alle deuren en ramen in de buitengevel bestaan uit een binnen en buiten exemplaar.

En nu is het aan de timmerman om van de oude bovenstaande voorbeelden weer nieuwe maar wel zo authentiek mogelijke exemplaren te maken

De oude "toilet" of poepdoos wilde we eigenlijk uit nostalgie bewaren. Maar toen we het dak, ter voorkoming van verder verval, wilde herstellen, zagen we pas echt goed hoe het er mee gesteld was. We hebben nu besloten het te zullen slopen en voorlopig maar te laten voor wat het is en onze aandacht aan haalbare zaken te besteden. Het blijkt nog net niet vanzelf om te vallen en alle dragende delen van het dak zijn ook al verrot.

Inmiddels naderde het einde van ons verblijf en lonken de werkzaamheden in Nederland weer naar ons.

De berg puin was langzaam maar zeker uitgegroeid tot een héééle grote en die laten we maar achter als we naar huis gaan.

Tot slot een panoramisch vergezicht van het einde van ons landgoed tot ons huis.

We zijn nu al benieuwd naar wat ons in het voorjaar te wachten staat. Wat het gras betreft maar ook de veranderingen in het huis.